2. Μη ανταπόκριση όταν καλείται το όνομα του παιδιού
3. Παθητική ιδιοσυγκρασία
4. Μειωμένο επίπεδο δραστηριότητας στην ηλικία των 6 μηνών που ακολουθείται από υπερβολική ερεθιστικότητα
5. Τάση εστίασης της προσοχής σε ορισμένα αντικείμενα
6. Μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση
7. Απουσία εκφράσεων στο πρόσωπο όταν το παιδί κοντεύει στην ηλικία των 12 μηνών
8. Ατυπική οπτική επαφή και προσοχή του παιδιού προς άλλους και το περιβάλλον
9. Στην ηλικία του ενός έτους, τα ίδια αυτά παιδιά παρουσιάζουν δυσκολίες επικοινωνίας, έκφρασης και γλώσσας
Σε
νευρολογική βάση, οι επιστήμονες εξακολουθούσαν να μην μπορούν να βρουν την αιτία
που τα άτομα με ΔΑΦ αποφεύγουν την οπτική επαφή. Δεν υπήρχε η δυνατότητα
ταυτόχρονης εγκεφαλικής απεικόνισης δυο ανθρώπων. Γι' αυτό λοιπόν επιστήμονες από
το πανεπιστήμιο του Yale
κατάφεραν μέσα από μια πρωτοποριακή τεχνολογία να εντοπίσουν μέσα
από την απεικόνιση δυο ατόμων τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια ‘ζωντανών’ και
φυσικών συνθηκών. Όπως ότι συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου σχετίζονται με
την κοινωνική συμπτωματολογία του αυτισμού.
Η
ανακάλυψη των νευρικών αποκρίσεων σε ‘ζωντανή’ επαφή με το πρόσωπο και τα
μάτια, μπορεί να παρέχει έναν βιοδείκτη για τη διάγνωση της ΔΑΦ και να τεστάρει
την αποτελεσματικότητα των θεραπειών του αυτισμού.
Σε επίσημη μελέτη που έγινε αναφέρουν πως ο εγκέφαλος λειτουργεί σαν πεινασμένος οργανισμός για πληροφορίες που αφορούν άλλους ανθρώπους. Πρέπει έτσι, να κατανοήσουμε πώς λειτουργούν αυτοί οι κοινωνικοί μηχανισμοί, στο πλαίσιο ενός πραγματικού και διαδραστικού κόσμου, σε τυπικά ανεπτυγμένα άτομα, και σε άτομα με ΔΑΦ". Συνεπώς επιστήμονες ερεύνησαν αυτήν την εγκεφαλική δραστηριότητα τη διάρκεια σύντομων κοινωνικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ ζευγαριών ενηλίκων (το ένα μέλος ήταν τυπικά αναπτυγμένο άτομο και το άλλο είχε διαγνωστεί με ΔΑΦ).
Όπως αναφέρει και στην έρευνα, τοποθέτησαν ‘’καπέλα’’ και στους δυο συμμετέχοντες τα οποία είχαν πολλούς αισθητήρες με φως το οποίο εμφάνιζε φως ανάλογα με τη λειτουργία του εγκεφάλου. Αυτό που έκαναν ήταν να καταγράψουν τα φωτεινά σήματα των πληροφοριών με βάση την οπτική και βλεμματική επαφή. Εντόπισαν λοιπόν πως οι συμμετέχοντες με ΔΑΦ παρουσίασαν μειωμένη δραστηριότητα στον ραχιαίο βρεγματικό φλοιό συγκριτικά με τα άτομα χωρίς ΔΑΦ.
Επιπλέον, οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν με τις βαθμολογίες του ADOS (Autism Diagnostic Observation Schedule, 2nd Edition) και συσχετίστηκαν με τη δραστηριότητα σε αυτήν την περιοχή του εγκεφάλου. Η νευρική δραστηριότητα σε αυτές τις περιοχές ήταν συγχρονισμένη μεταξύ των τυπικών συμμετεχόντων, κατά τη διάρκεια της πραγματικής επαφής οφθαλμών, αλλά όχι κατά τη διάρκεια οπτικής επαφής με ένα πρόσωπο που εμφανιζόταν σε βίντεο. Αυτή η αναμενόμενη αύξηση στη νευρική σύζευξη δεν παρατηρήθηκε στα άτομα με ΔΑΦ και είναι σύμφωνη με τις διαφορές στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.
Πηγές:
0 Σχόλια